Ik ontken niet dat er nog veel pijn en leed is in de wereld. Maar ik heb alleen een heel sterk gevoel om er voorbij te mogen kijken. Om daar te komen bij de oplossing. Als je ergens middenin zit ben je geïnvesteerd in een emotie. En al ga ik daarin mee, dan help ik niet. Ik kan compassie hebben en begrip hebben hoe zoiets is ontstaan, want het is een gevolg van een onbewust verleden. Ik zie graag voorbij en zie graag een verbeterde situatie, want ik weet dat we constant evalueren en groeien als mens zijn en het collectief. Mijn intentie is om collectief bewustzijn te verhogen en te vergroten. En deze ligt alleen in het nu, wat de toekomst creëert. En als ik meega in de emotie dan stagneer ik in mijn doel en intentie. En het lijkt wel of ik gestuurd word deze rol op mij te nemen. Wanneer ik iemand hoor klagen of zijn leed wil delen, dan voel ik warmte in mijn hart en ga ik daar niet meer totaal in mee. Vroeger had ik dat wel. En voelde ik mee. Heel sterk zelfs, maar ik deed het te vaak. En voelde mij daarna heel slecht, en vooral moe. En nu weet ik dat mijn innerlijke wezen daar niet zo over denkt. Deze weet dat alles oké en heel is. Alleen mijn of een ander zijn perspectief hierover maakt dat ik mij zo voel. En mijn hoogste doel is om mij goed te voelen ongeacht wat er om mij heen gebeurt. Dat is voor mij vrijheid. En deze kan ik alleen zelf van binnen creëren, dus voelen. Dit is iets waar ik andere mee kan helpen, en in kan coachen. Het is vaak een andere manier van ergens naar kijken wat voor verlichting zorgt! En daar zijn we vaak allemaal naar opzoek.
Kunst in Mensen